‘ഇന്ത്യയിൽ ഭാഷാ യുദ്ധം’; രാജ്യത്തെ നാലിലൊന്ന് ആളുകൾക്കേ ബഹുഭാഷാ പ്രാവീണ്യം ഉള്ളൂവെന്ന് ഔദ്യോഗിക ഡാറ്റകൾ

1968ൽ ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കോൺഗ്രസ് സർക്കാർ രൂപീകരിച്ച ഒരു ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം (NEP) ത്രിഭാഷാ ഫോർമുല അവതരിപ്പിച്ചു. ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ് അടിസ്ഥാനത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഈ നയം, ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്ന സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഒരു ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ഭാഷയും ഹിന്ദി സംസാരിക്കാത്ത സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഒരു പ്രാദേശിക ഭാഷയും മൂന്നാം ഭാഷയായി പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

അന്നുമുതൽ ത്രിഭാഷാ ഫോർമുല കടുത്ത തർക്ക വിഷയമാണ്. 1968ൽ തമിഴ്‌നാട് ഈ നയത്തെ എതിർത്തു. അതിനുശേഷം സ്വന്തമായി ദ്വിഭാഷാ ഫോർമുലയിൽ ഉറച്ചുനിന്നു.

നിലവിൽ, ഡിഎംകെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള തമിഴ്‌നാട് സർക്കാർ ബിജെപി ഭരിക്കുന്ന കേന്ദ്രസർക്കാരുമായി 2020-ലെ ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസ നയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് തർക്കത്തിലാണ്. ഭാഷാ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ കുറഞ്ഞ നിയന്ത്രണങ്ങളോടെ ത്രിഭാഷാ ഫോർമുല നിലനിർത്തി ഇരിക്കുകയാണ് കേന്ദ്രസർക്കാർ.

ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം നടപ്പിലാക്കുകയും ത്രിഭാഷാ നിയമം അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുവരെ സ്‌കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായുള്ള സമഗ്ര ശിക്ഷാ പരിപാടിക്ക് കീഴിൽ തമിഴ്‌നാടിന് ഫണ്ട് നൽകില്ലെന്ന് കേന്ദ്ര വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രി ധർമ്മേന്ദ്ര പ്രധാൻ സൂചിപ്പിച്ചതിനെ തുടർന്നാണ് തമിഴ്‌നാടും കേന്ദ്രവും തമ്മിലുള്ള അടുത്തിടെയുള്ള തർക്കം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത്.

ഇതിന് മറുപടിയായി തമിഴർ അത്തരമൊരു “ബ്ലാക്‌മെയിൽ” അംഗീകരിക്കില്ലെന്ന് തമിഴ്‌നാട് മുഖ്യമന്ത്രി എംകെ സ്റ്റാലിൻ പറഞ്ഞു, “ഏത് ഭരണഘടനാ വ്യവസ്ഥയാണ് ത്രിഭാഷാ ഫോർമുല നിർബന്ധമാക്കിയതെന്ന് ചോദിച്ചു. ഈ ഫോർമുല “ഹിന്ദി അടിച്ചേൽപ്പിക്കലിനുള്ള” ഒരു മറ മാത്രമാണെന്ന് ഡിഎംകെ ആരോപിച്ചു.

കോൺഗ്രസ് നേതൃത്വത്തിലുള്ള തെലങ്കാന സർക്കാരിൻ്റെ എൻഇപിക്കെതിരായ നീക്കത്തിൻ്റ ഭാഗമായി, ചൊവ്വാഴ്‌ച എല്ലാ സ്‌കൂൾ ബോർഡുകളിലും തെലുങ്ക് നിർബന്ധിത ഭാഷയാക്കി. ഒരു സംസ്ഥാനത്തിനും മേൽ ഒരു പ്രത്യേക ഭാഷയും അടിച്ചേൽപ്പിക്കില്ലെന്ന് കേന്ദ്രം നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു.

1968-ലും 2020-ലും ത്രിഭാഷാ ഫോർമുലയുടെ പ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം ബഹുഭാഷാ വാദത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, 2011-ലെ സെൻസസിൽ നിന്നുള്ള ഡാറ്റ കാണിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ ഭാഷാ വൈവിധ്യം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും എട്ട് സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലും മാത്രം പകുതിയിലധികം സംസ്ഥാന ജനസംഖ്യയും രണ്ടിൽ കൂടുതൽ ഭാഷകൾ സംസാരിക്കുന്നവർ ആണെന്നാണ്.

2011-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം ദേശീയതലത്തിൽ ജനസംഖ്യയുടെ 26.02% പേർ ദ്വിഭാഷികളും 7.1% പേർ ത്രിഭാഷികളുമാണ്. 2001 ലെ സെൻസസിൽ 24.79% ആയിരുന്ന ദ്വിഭാഷാ ജനസംഖ്യ വർദ്ധിച്ചപ്പോൾ ത്രിഭാഷാ സംസാരിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം 8.51% ൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞു.

2001നും 2011നും ഇടയിൽ, 12 സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലും ദ്വിഭാഷാ വാദം കുറഞ്ഞു. അതേസമയം 23 സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലും ത്രിഭാഷാ വാദം കുറഞ്ഞു.

ദ്വിഭാഷാ ഫോർമുലയിൽ ഉറച്ചു നിന്നിട്ടും, 2011 ൽ ദ്വിഭാഷാ ജനസംഖ്യയുടെ വിഹിതത്തിൽ തമിഴ്‌നാട് 15-ാം സ്ഥാനത്തായിരുന്നു. 28.3%. 3.39%, ത്രിഭാഷാ ജനസംഖ്യയുമായി സംസ്ഥാനത്തെ ഏറ്റവും താഴെ നിന്ന് എട്ടാം സ്ഥാനത്ത് എത്തിച്ചു.

ദ്വിഭാഷാ വാദത്തിൽ ഏറ്റവും താഴ്ന്ന റാങ്കുള്ള അഞ്ച് സംസ്ഥാനങ്ങൾ രാജസ്ഥാൻ (10.9%), ഉത്തർപ്രദേശ് (11.45%), ബീഹാർ (12.82%), ഛത്തീസ്ഗഢ് (13.25%), മധ്യപ്രദേശ് (13.51%) എന്നിവയാണ്. ഹിന്ദി ഹൃദയഭൂമിയിൽ വരുന്ന ഈ സംസ്ഥാനങ്ങൾ ത്രിഭാഷാ വാദത്തിലും അവസാന അഞ്ച് സ്ഥാനങ്ങളിലാണ്, ഓരോന്നും 2% ൽ താഴെയാണ്.

ബഹുഭാഷാ വാദത്തിൽ ഏറ്റവും മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്‌ചവയ്ക്കുന്ന സംസ്ഥാനം ഗോവയാണ്- ജനസംഖ്യയുടെ 77.21% പേർ ദ്വിഭാഷക്കാരും 50.82% പേർ ത്രിഭാഷകരുമാണ്. ത്രിഭാഷാവാദം 50% കവിയുന്ന ഏക സംസ്ഥാനം ഗോവയാണ്. തൊട്ടുപിന്നിൽ ചണ്ഡീഗഢ് (30.51%) ഉം അരുണാചൽ പ്രദേശ് (30.25%) ഉം ആണ്.

ദ്വിഭാഷാ വ്യാപനം കൂടുതലുള്ള മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളും ആൻഡമാൻ & നിക്കോബാർ ദ്വീപുകൾ (67.64%), അരുണാചൽ പ്രദേശ് (64.03%), സിക്കിം (63.71%), നാഗാലാൻഡ് (62.15%), ചണ്ഡീഗഡ് (54.95%), മണിപ്പൂർ (54.02%), മഹാരാഷ്ട്ര (51.1%) എന്നിവയാണ്.

2011-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം, ദ്വിഭാഷാ പണ്ഡിതർക്ക് ഏറ്റവും സാധാരണമായ 10 ഭാഷാ സംയോജനങ്ങളിൽ എട്ടെണ്ണത്തിൽ ഹിന്ദി ഉൾപ്പെടുന്നു. 3.47 കോടി പേർ സംസാരിക്കുന്ന മറാത്തി- ഹിന്ദി ആണ് ഏറ്റവും സാധാരണമായ ദ്വിഭാഷാ സംയോജനം, തുടർന്ന് 3.2 കോടി പേർ ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ്, 2.17 കോടി പേർ ഗുജറാത്തി-ഹിന്ദി, 1.86 കോടി പേർ ഉറുദു- ഹിന്ദി, 1.55 കോടി പേർ പഞ്ചാബി- ഹിന്ദി എന്നിവയാണ്. 1.23 കോടി പേർ തമിഴ്- ഇംഗ്ലീഷ്, 80.75 ലക്ഷം പേർ തെലുങ്ക്- ഇംഗ്ലീഷ് എന്നീ രണ്ട് കോമ്പിനേഷനുകൾ മാത്രമാണ് ആദ്യ പത്തിൽ ഹിന്ദി ഉൾപ്പെടാത്തത്.

2001-ൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്ന ദ്വിഭാഷാ സംയോജനം ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ് ആയിരുന്നു, 3.24 കോടിയും, തുടർന്ന് മറാത്തി- ഹിന്ദി 2.59 കോടിയും, ഗുജറാത്തി- ഹിന്ദി 1.49 കോടിയും, ഉറുദു- ഹിന്ദി 1.31 കോടിയും, പഞ്ചാബി- ഹിന്ദി 1.22 കോടിയും. ആ വർഷം, ഹിന്ദി ഇല്ലാത്ത ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്ന ദ്വിഭാഷാ സംയോജനം ബംഗാളി- ഇംഗ്ലീഷ് ആയിരുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, ദ്വിഭാഷാ സംഭാഷണങ്ങൾക്കായി ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്ന 10 കോമ്പിനേഷനുകളിൽ അഞ്ചെണ്ണത്തിൽ 2001ൽ ഹിന്ദി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

2011ൽ, ത്രിഭാഷാ സംജ്ഞകളിൽ ഏറ്റവും സാധാരണമായത് മറാത്തി- ഹിന്ദി-ഇംഗ്ലീഷ് ആണ്, 1.01 കോടി. തൊട്ടുപിന്നാലെ പഞ്ചാബി- ഹിന്ദി-ഇംഗ്ലീഷ് 77.99 ലക്ഷം, ഗുജറാത്തി- ഹിന്ദി-ഇംഗ്ലീഷ് 66.32 ലക്ഷം, തെലുങ്ക്-ഇംഗ്ലീഷ്- ഹിന്ദി 25.04 ലക്ഷം, മലയാളം- ഇംഗ്ലീഷ്- ഹിന്ദി 24.76 ലക്ഷം. ഏറ്റവും സാധാരണമായ 10 ത്രിഭാഷാ സംജ്ഞകളിൽ ഓരോന്നിലും ഹിന്ദിയും ഇംഗ്ലീഷും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഹിന്ദി ഉൾപ്പെടാത്ത ഏറ്റവും സാധാരണമായ ത്രിഭാഷാ സംജ്ഞ കാശ്മീരി- ഉറുദു-ഇംഗ്ലീഷ് ആണ്. ഹിന്ദിയും ഇംഗ്ലീഷും ഒഴികെ ഏറ്റവും സാധാരണമായത് 1.6 ലക്ഷം തെലുങ്ക്- കന്നഡ- തമിഴ് ആണ്.

2001ലും, 2011-ലെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ ത്രിഭാഷാ കോമ്പിനേഷനുകളിൽ പലതും ആദ്യ പത്തിൽ ഇടം നേടി. ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്ന കോമ്പിനേഷനുകൾ മറാത്തി- ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ് (84.91 ലക്ഷം), പഞ്ചാബി- ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ് (65.92 ലക്ഷം), ഗുജറാത്തി- ഹിന്ദി- ഇംഗ്ലീഷ് (48.43 ലക്ഷം), മലയാളം- ഇംഗ്ലീഷ്- ഹിന്ദി (39.16 ലക്ഷം), തെലുങ്ക്- ഇംഗ്ലീഷ്- ഹിന്ദി (39.04 ലക്ഷം) എന്നിവയാണ്.

2011-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം 43.63% ഇന്ത്യക്കാരും ഹിന്ദി മാതൃഭാഷയാണെന്ന് പറയുന്നു. എന്നാൽ തമിഴ്‌നാട്, കേരളം എന്നിവയുൾപ്പെടെ അഞ്ച് സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലും 1% ൽ താഴെ ജനസംഖ്യയും ആന്ധ്രാപ്രദേശ്, കർണാടക എന്നിവയുൾപ്പെടെ മറ്റ് ഏഴ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലും 5% ൽ താഴെ ജനസംഖ്യയും ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്നു. 2011-ലെ സെൻസസിൽ തെലങ്കാന ഉൾപ്പെട്ട ആന്ധ്രയിലാണ് ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്നവർ ഉണ്ടായിരുന്നത്- 3.69%.

ഉറുദു ഭാഷയെച്ചൊല്ലിയുള്ള തർക്കം

ഉത്തർപ്രദേശിൽ, നിയമസഭാ നടപടിക്രമങ്ങളുടെ വിവർത്തനത്തിനായി ഇംഗ്ലീഷ് ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ഉറുദു ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്‌തതിനെതിരെ പ്രതിപക്ഷ സമാജ്‌വാദി പാർട്ടി (എസ്‌പി) അടുത്തിടെ പ്രതിഷേധിച്ചു. സഭാ നടപടിക്രമങ്ങളുടെ വിവർത്തനത്തിനായി നാല് പ്രാദേശിക ഭാഷകളായ- അവധി, ഭോജ്‌പുരി, ബ്രജ്, ബുണ്ടേലി എന്നിവയും ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. സംസ്‌കൃതവും ഉൾപ്പെടുത്തണമെന്ന് എസ്‌പി ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ഇംഗ്ലീഷ് അടിച്ചേൽപ്പിക്കലിന് എതിരെ തങ്ങളുടെ നേതാക്കൾ ദീർഘകാല പോരാട്ടം നടത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് എസ്.പി വാദിക്കുമ്പോൾ, മുഖ്യമന്ത്രി യോഗി ആദിത്യനാഥ് പാർട്ടിയെ വിമർശിച്ചു. നേതാക്കൾ സ്വന്തം കുട്ടികളെ ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്‌കൂളുകളിൽ അയയ്ക്കുകയും മറ്റുള്ളവരുടെ കുട്ടികൾ ഉറുദു പഠിച്ച് മൗലവികളാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ആരോപിച്ചു.

2011-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം, യുപിയിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷ ഹിന്ദിയാണെങ്കിലും ജനസംഖ്യയുടെ 94% പേരും (18.8 കോടി പേർ) മാതൃഭാഷയായി കണക്കാക്കുന്നവരാണ്. ഉറുദു രണ്ടാം സ്ഥാനത്താണ് (1.08 കോടി പേർ അഥവാ 5.42%). രാജ്യത്തുടനീളം ഉറുദു സംസാരിക്കുന്നവരുടെ അനുപാതത്തിൽ ആറാം സ്ഥാനത്താണ് യുപി. ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉറുദു സംസാരിക്കുന്ന സംസ്ഥാനം കർണാടകയാണ് (10.83%).

ഇതിന് വിപരീതമായി 2011-ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം യുപിയിൽ 13,085 പേർ മാത്രമാണ് ഇംഗ്ലീഷ് മാതൃഭാഷയായി പട്ടികപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

യുപി നിയമസഭയിൽ വിവർത്തനത്തിനായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന നാല് പ്രാദേശിക ഭാഷകളും ഹിന്ദിയുടെ ഉപഭാഷകളാണ്. യുപിയിൽ ഭോജ്‌പുരി, അവധി, ബ്രജ്, ബുണ്ടേലി എന്നീ ഭാഷകൾ സംസാരിക്കുന്നവർ യഥാക്രമം 2.18 കോടി, 38.02 ലക്ഷം, 7.14 ലക്ഷം, 13.04 ലക്ഷം എന്നിങ്ങനെയാണ്. യുപിയിൽ 3,062 പേർ മാത്രമാണ് സംസ്‌കൃതം മാതൃഭാഷയായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്‌തത്.